علل کم اشتهایی شیرخواران غذای کمکی

علل امتناع کودک از خوردن غذاهاي جامد در دوران نغذيه تکميلي و نحوه مقابل والدين با آنها :



کودک ممکن است بيمار باشد يا کودک در اثر ابتلا به بيماريهاي عفوني ، انگلي ،‌زخم در دهان يا سوزش گلو ، اشتهاي خود را به غذا از دست مي دهد . در اين صورت کودک را بايد جهت معالجه نزد پزشک برد


کودک ممکن است غمگين باشد اغلب کودکان به واسطه ورود نوزاد جديد ، بيماري مادر و يا غيبت مادر غمگين مي شوند و اشتهاي خود را از دست مي دهند . در اين صورت کودک غمگين نيازمند عشق و محبت بيشتر خصوصاً در هنگام غذاخوردن است


دندانهاي کودک ممکن است در حال نيش زدن باشند ؛ به کودک وسيله تميز و سفت مثل قاشق بدهيد تا بجود


ممکن است نحوه معرفي غذاي جامد توسط مادر صحيح نبوده است ؛ بعنوان مثال در اثر :


تأخير در شروع تغذيه تکميلي ( اغلب شيرخواران در صورت تأخير در شروع غذاي کمکي از ۹ ماهگي به بعد تمايل خود را به خوردن غذاهاي ديگر و پذيرش مزه و طعم هاي جديد از دست مي دهند )‌

پافشاري زياد مادر به خوراندن غذاهايي که کودک نسبت به خوردن آنها علاقه اي ندارد . اين امر باعث مي شود که کودک از زمان غذاخوري خاطره خوشي نداشته باشد

خوراندن مقادير زيادي مايعات شيرين و شيريني در فواصل وعده هاي غذايي .


استفاده از شيشه و سرپستانک در تغذيه تکميلي کودک .

والدين چه کمکي مي توانند به مشکل غذاخوردن کودکان و

کاهش اشتهاي آنها بکنند:

- کودکان بايد در هنگام غذاخوردن احساس گرسنگي کنند . براي اين منظور کمي فعاليت پيش از غذا و عدم مصرف شيريني يا مايعات شيرين در بين وعده هاي غذايي کمک مي کند . لازم به ذکر است که کودک نبايد درهنگام غذاخوردن خيلي خسته و خواب آلوده باشد .


- در تغذيه کودکان از غذاهاي مورد علاقه آنها استفاده کنيد . اکثر کودکان غذاهايي با طعم کمي شيرين را دوست دارند و غذاهاي شور و ادويه دار را نمي پسندند .


- درغذا دادن به کودک صبور باشيد . کودکان را به غذاخوردن تشويق کنيد و بواسطه حرف زدن و محبت کردن به انها اين زمان را براي کودکان لذت بخش کنيد . کودکان همچنين تمايل به استقلال دارند و اگر به آنها اجازه بکارگيري مهارت هاي جديد مثل استفاده از انگشتان براي برداشتن غذا داده مي شود ممکن است مقدار بيشتري غذا بخورند .

از پافشاري و اصرار زياد در مواقعي که کودک تمايلي به خوردن ندارد ، اجتناب شود . هرگز به زور به کودک غذا ندهيد . ولي در عين حال نسبت به غذا خوردن او بي تفاوت نباشيد . در صورت امتناع کودک از خوردن غذا ، مي توان ۱ يا ۲ ساعت بعد مجدداً امتحان کرد و يا تا وعده بعدي غذا منتظر ماند

- در اين فاصله از دادن هر گونه ماده غذايي ديگر يا مايعات شيرين خودداري کنيد .


- کودک را براي خوردن تمجيد کنيد و در اين زمان به او توجه بيشتري در مقايسه با زماني که از خوردن غذا امتناع مي کند ، نشان دهيد .


- در صورت عدم تمايل کودک به خوردن انواع غذاها ،‌با استفاده از روش هايي چون تغيير در ترکيب ، مزه ، بافت و نحوه طبخ غذاها او را به خوردن تشويق کنيد . با تزئين غذاها به شکلهاي جالب نظير شکل حيوانات ، گل ، عروسک و غيره بشقاب غذاي کودک را برايش جالب کنيد تا او به خوردن آنها تشويق شود .


-اگر کودک از خوردن ماده غذايي که برايش مفيد است ، امتناع مي کند مي توان آن ماده غذايي را با غذاي مورد علاقه اش مخلوط کرد و يا به طعم و يا شکلي درآورد که مورد پذيرش کودک است .


- کودکان معمولاً در کنار ديگر کودکان به غذاخوردن تشويق مي شوند . به طور کلي حضور افراد مورد علاقه کودکان ،‌آنها را به غذا خوردن راغب مي سازد .


- در سال دوم عمر از دادن شير مادر بلافاصله قبل از غذاخوردن و يا در فواصل آن اجتناب شود . ولي در سال اول کاملاً عکس اين مطلب ، يعني اول شيرمادر و سپس غذاي کمکي توصيه مي شود .


- به تغذيه کودکان در هنگام بيماري و دوران نقاهت بايد توجه بيشتري کرد .

در دوران بيماري بايد به غذاي کودک بيشتر توجه کرد چون :

۱ - نياز کودک به مواد غذايي افزايش مي يابد ؛

در دوران بيماري براي اينکه بدن بتواند با عوامل بيماري زا مقابله کند نياز به انرژي و مواد معدني دارد که بايد از طريق غذا تأمين شود . اگر به شخص بيمار غذا داده نشود بدن او ضعيف شده و نمي تواند در مقابل عوامل بيماري زا مقاومت کند . در اين صورت بيماري او شديدتر مي شود و ديرتر بهبود پيدا مي کند . در طول دوران بيماري اگر غذاي کافي مصرف نشود چربي ذخيره در بدن براي توليد انرژي مصرف مي شود و عضلات تحليل مي رود و در نتيجه وزن کمتر مي شود .

۲ - اتلاف مواد غذايي از بدن کودک بيشتر مي شود زيرا ؛

اگر بيماري با علائمي مثل اسهال ، استفراغ و يا تب همراه باشد در هر سه حالت ،‌مواد غذايي بدن از دست مي رود . در تب نيز با افزايش حرارت بدن ،‌انرژي بيش از حالت عادي مصرف مي شود .

۳ – دريافت مواد غذايي کمتر مي شود ؛

معمولاً در دوران بيماري به ويژه کودک به شدت بي اشتها مي شود . اگر زخم در دهان و يا گلودرد داشته باشد ، اگر در اثر سرماخوردگي و گرفتگي بيني براي نفس کشيدن مشکل داشته باشد ، غذاخوردن براي کودک سخت ميشود.

پس مي بينيد که در دوران بيماري از يک طرف نياز کودک به مواد غذايي افزايش مي يابد چون مي خواهد با عامل خارجي مقابله کند و همزمان دريافت غذا به دليل بي اشتهايي کم مي شود و از طرف ديگر از طريق تب ،‌اسهال ، استفراغ ،‌اتلاف غذا و انرژي هم پيش مي آيد . همه اين عوامل دست به دست هم مي دهند و وزن کودک کم مي شود و اين آغازي است براي توقف و يا تأخير رشد کودک که با پايش رشد و توجه به روند منحني رشد کودک مي توان آنرا ديد .

در اين حالت به مادر توصيه کنيم تا حد امکان به کودک غذا بدهد . چون باعث مي شود وزن کودک کم نشود و يا وزن کمتري را از دست بدهد و روند بهبودي کودک سريعتر شود .

تغذيه دوران نقاهت :



برخلاف دوران بيماري که کودک بسيار بي اشتها است ، در دوران نقاهت ، به طور واضح اشتهاي کودک بيشتر مي شود . اين زمان بهترين فرصت براي جبران وزن از دست رفته کودک در دوران بيماري است . بايد حتماً به مادر آموزش داده شود که از اين فرصت استفاده کند و همواره سه پيام زير را به خاطر داشته باشد :

- تعداد وعده هاي غذاي کودک را بيشتر کند ( به جاي ۵ وعده ۶ وعده غذا به کودک بدهد )

- در هر وعده غذا ، نسبت به قبل مقدار غذاي بيشتري به کودک بدهد .

- غذاي کودک را نسبت به قبل مقوي تر تهيه کند .



- پيش از شروع تغذيه کودکان بيمار ، مي توان دست و صورت آنها را شست تا احساس راحتي کنند . بعلاوه تميز کردن بيني گرفته کودکان بيمار پيش از تغذيه ، ‌عمل غذاخوردن را برايشان آسانتر مي کند .


- در تغذيه کودکان بيمار ، از غذاهايي که خوردن آنها براي اين نوع کودکان آسان است ( مثل شير ، فرني ، سوپ و انواع پوره جات و غيره ) استفاده کنيد